What happens when matter burns and disintegrates? Does the spirit depart as well, or does it remain, eternal and unbreakable? Letters, sometimes adorned with wings and at other times becoming the wings themselves, act as vessels that preserve the essence of what can no longer be written but still endures as a timeless idea. Even when a person ceases to exist, their story remains, and words, once spoken, can never be erased. The letters are like a dove that never sinks beneath the surface of the water.
ماذا يحدث عندما تحترق المادة وتتحلل؟ هل تغادر الروح معها، أم تبقى خالدة وغير قابلة للكسر؟ الحروف، التي تارةً تتزين بالأجنحة وتارةً تصبح هي الأجنحة نفسها، تعمل كأوعية تحفظ جوهر ما لم يعد بالإمكان كتابته، ولكنه يستمر في الوجود كفكرة خالدة. حتى عندما يتوقف الإنسان عن الوجود، تبقى قصته قائمة، والكلمات، بمجرد أن تُنطق، لا يمكن محوها. الحروف تشبه الحمامة التي لا تغرق تحت سطح الماء.
מה קורה כאשר החומר נשרף ומתכלה? האם גם הרוח עוזבת אותו או שמא היא נשארת, נצחית ובלתי מנוצחת? האותיות להן משודכות כנפיים, לעיתים הן הכנפיים בעצמן, משמשות כלי לשימור התוכן האצור במה שכבר לא יכול להיכתב אבל עדיין קיים בעולם ברעיון על זמני. אדם החדל מלהתקיים עדיין מספר סיפור מלא ומילים ברגע שנאמרו לא יכולות להיכחד. האותיות הן היונה שלא שוקעת מתחת לפני המים.
Cipher | צופן | شيفرة 