A disaster gives rise to a new language—one that is simultaneously close yet distant, familiar yet unfamiliar, connected yet distorted. In such circumstances, we need to view reality from a different angle, one grounded in empathy and compassion. Through this lens, we can rebuild language, piecing together its fragmented parts and, in the process, create new symbols that imbue life and the world with fresh meaning.
الكارثة تولد لغة جديدة—لغة تكون في آنٍ واحد قريبة وبعيدة، مألوفة وغريبة، متصلة ومشوهة. في ظل هذه الظروف، علينا أن ننظر إلى الواقع من زاوية مختلفة، زاوية تقوم على التعاطف والرحمة. من خلال هذا المنظور، يمكننا إعادة بناء اللغة من أجزائها المتناثرة، لنخلق رموزًا جديدة تضفي معاني جديدة على الحياة والعالم من حولنا.
האסון יוצר שפה חדשה – שפה שהיא בו-זמנית קרובה אך רחוקה, מוכרת אך זרה, מחוברת אך מעוותת. במציאות כזו, נדרש מבט אחר, מבט שכולו אמפתיה וחמלה, שדכרו ניתן לעצב מחדש את השפה. מתוך החלקים המפורקים של השפה ושל המציאות, נבנים סמלים חדשים הנושאים עימם משמעויות חדשות לחיים ולעולם הסובב אותנו.
